مهری که روی دیوار نقش زده شد
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۴۸۴۶۶
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله: در کنار محدودیت‌های تحصیلی و همچنین غیرحضوری وآنلاین شدن کلاس‌های آموزشی، در دوران کرونا فعالیت‌های فرهنگی هم محدود شده بود. برای هر کدام فعالان فضای فرهنگی این محدودیت آزار دهنده بود چنان‌که همزمان با فروکش کردن آمار ابتلا به بیماری کرونا، موج جدیدی از فعالیت‌های فرهنگی در فضای حقیقی رقم خورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«مدرسه ابتدایی که در روستانی بکندی از توابع شهرستان کوهین استان قزوین بود، مقصد سفرمان بود. دبستانی که هم دختر و هم پسر ، دانش‌آموزش بودند. اردوی سه روزهای که از پنج‌شنبه آغاز شد و تا یکشنبه ادامه داشت. هدف هم نقاشی و زیباسازی دیوارهای مدرسه بود.
بچه‌های دهه هشتادی دانشجو، که همه مشغول به تحصیل در رشته‌های نقاشی و گرافیک بودند، پرشور و با انگیزه به هم رسیدند. روز اول که به مقصد رسیدیم بعد از کمی استراحت با موادی که داشتیم مثل گچ، طرح‌ها را روی دیوار پیاده کردند. دیوار ۳۵۰ متر بود و ما اصلا توقع نداشتیم که طراحی اولیه این ابعاد از دیوار را با گچ بتوانند در همین زمان کم انجام دهند. از روز بعد رنگ کردن این طرح‌ها شروع شد.
بچه های هنری فضای خیلی قشنگی دارند. از دهه هشتادی ها این انتظار را نداشتم. بچه‌های این اردو برای این کار درک و فهم خوبی از موقعیت داشتند. بسیار حرف گوش کن و منظم بودند.
جالب آنجا بود که روز آخر از بچه‌ها یک سوال پرسیدم که پاسخشان برایم جالب بود. گفتم:«امروز که یکشنبه است، نسبت به پنج‌شنبه که آمدیم چه فرقی کردید؟» گفتند:« قبل از اینکه بیاییم فکر می کردیم اینجا منطقه جنگی است و خیلی سختی باید بکشیم تا برای کار آماده شویم. اما وقتی فضا را دیدیم متوجه شدیم که همه چیز برخلاف تصورمان آماده است.» و این حاصل آمادگی بچه‌ها برای کار بود.
بچه‌ها تابه‌حال ااصلا تجربه دست گرفتن قلم‌موی ساختمانی را نداشتند. یعنی اصلا بلد نبودند که قلم‌مو را در دست بگیرند. برای نقاشی روی دیوار برخلاف نقاشی روی بوم، باید از این قلمو استفاده می کردند. خیلی جالب بود! این ها بچه‌هایی بودند که از تخت گرم و نرم خودشان دل کنده بودند و به جایی با کمترین امکانات رفاهی آمده بودند. فکر کنید کسی که هرروز تا ظهر می خوابیده بیاید در محیطی متفاوت با خانه که در کمترین رفاه است در حالی‌که از ساعت ۷-۸ صبح بیدار می‌شد و از همان موقع مشغول رنگ‌آمیزی روی دیوار بوده است. خودشان این را اذعان داشتند و از این موضوع متعجب بودند.
بچه‌ها می‌گویند:« در این چند روز چنان با هم اخت شدیم که انگار نه انگار که ما قبل از این همدیگر را نمی شناختیم. تو گویی ما چندین سال با هم دوست بوده‌ایم.» فضا در حدی خوب بود و اردو چنان خوش گذشته بود که تصمیم بر این شد که اردوهای بعدی را هم ادامه دهیم.
روی یکی از دیوارها درختی کشیده بودیم. درختی متفاوت که «امید به زندگی» نام گرفت. به همین دلیل هم تیم ما «امید» نام گرفت. می‌گفتند :« ما باید امید را به همه جا ببریم و همه جا منتشر کنیم.» تا وقتی که بچه‌هایی از این شکل و با این قوا در این دنیا وجود دارند، باید امید داشت. سبز بود و زندگی کرد. می گفتند:«ما علاوه بر زیباسازی مدارس در مناطق محروم، امید هم منتشر می‌کنیم. ما همان بچه‌هایی هستیم که روحیات لطیفی داریم. دهه هشتادی هایی که اغلب در مناطق برخوردار تهران ساکنیم اما می‌خواهیم از هنر خود، مردم و دانش‌آموزان مناطق محروم را بهره‌مند کنیم و به آنها امید دهیم.»
بچه‌ها صرفا در این سفر به نقاشی و طراحی این دیوارها نمی‌پرداختند. مابین زمان کار روی دیوارها، برای تنوع دادن و در کردن خستگی‌شان برنامه پخش فیلم داشتیم و بازی‌های جمعی مثل اسم فامیل. برای بچه‌ها این هم جالب بود که تعادل میان کار و تفریح هم در برنامه در نظر گرفته شده بود.
آخر برنامه هم لوح تقدیر از طرف مدیریت آموزش و پرورش استان قزوین(محل خدمت اردوی جهادی) به بچه‌ها تقدیم شد. همراه آن دست‌سازه‌های زینتی‌ای که خود دانش‌آموزان استان آنها را ساخته بودند.
یکی از بچه‌ها که «آترین» نام داشت، ۸۱ ی بود و روز آخر اردو روز تولدش بود. برایش جشن تولدی گرفتیم که خیلی هم شگفت‌زده شد. بعد از تمام شدن مراسم پیش من آمد و گفت: «من برای تولد امسالم کلی برنامه چیده بودم. با خودم گفته بودم که آرایشگاه می‌روم و فلان لباسم را می‌پوشم و در یک کافه شیک با دوستانم می‌نشینیم و تولدم را جشن می‌گیریم. امروز شما برای من به گونه‌ای رویاهایم را رقم زدید که خودم هم فکرش را نمی کردم. هیچ‌گاه تصور نمی کردم تولد در چنین مکان و چنین شرایطی برایم تا این حد ماندگار شود. تا سال‌های سال از یادم نمی رود که چقدر امروز به من خوش گذشت.
منبع: مهر
کلیدواژه: دانشگاه سوره اردوی جهادی قزوین صفحه اول روزنامه ها دکه روزنامه صفحه اول روزنامه های ورزشی صفحه اول روزنامه های اقتصادی صفحه اول روزنامه های استان ها ماه محرم محرم 1401 اختراع و مخترعان تهران کارتن خواب عاشورا اعتیاد سیلاب حسینیه کودکان روی دیوار بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۴۸۴۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آثارهایده زرین بال روی دیوار می‌رود/«تنیده‌گی» در مرز هستی ونیستی
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی نمایشگاه، مجموعه‌ای از آثار هایده زرین‌بال نقاش نام‌آشنا و پرفروغ نسل گذشته در نمایشگاهی تحت عنوان «تنیده‌گی» در گالری سهراب به نمایش درمی‌آید.
این نمایشگاه دربرگیرنده ده اثر بزرگ از دوره‌های مختلف کاری این هنرمند نقاش است که یکی از این آثار دولته بوده و سه اثر نیز در ابعاد کوچک هستند.
در استیتمنت نمایشگاه به قلم شاهین ترکمن آمده است: «تضاد همواره در تار و پود زندگی ما تنیده شده است و ما را به رقصی موزون ولی پیچیده بین هستی و نیستی وادار می‌کند. بدان سان که ضربه‌ی ظریف قلم بر روی بوم، تصاویر ساده، پیچیده و موزون ذهن نقاش را ترسیم می‌کند و او رابه هستی نزدیک‌تر می‌کند. لبه‌ی عدم قطعیت جایی که تضاد بین نور و سایه، خطوط وجودی ما را بین واقعیت و حقیقت مشخص می‌کند، سبب می‌شود تا مرز باریک بین ذات آفرینش با نابودی و نیستی را درک کنیم، تعادلی پویا که ما را به سفر خودیابی و دگرگونی دعوت می‌کند.»
هایده زرین بال متولد ۱۳۲۵ تهران است و لیسانس نقاشی خود را سال ۱۳۴۹ از دانشگاه تهران دریافت کرد و از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۶ مدرس رشته هنر در دانشگاه تهران و اهواز بوده است. زرین بال از سال ۱۳۵۶ نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در داخل و خارج از کشور برگزار کرده است که از جمله آنها می‌توان به نمایشگاه انفرادی ۱۳۵۶ خانه آفتاب تهران؛ پرتره پیشگامان هنر و ادبیات ایران ۱۳۵۷ فرهنگسرای نیاوران تهران؛ نمایشگاه بین‌المللی ۱۳۵۷ بازل سوییس؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۵۹ دانشگاه الزهرا تهران؛ اولین بینال آسیایی ۱۳۵۹ داکا؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۵۹ موزه هنرهای معاصر تهران؛ هنرهای معاصر ایران ۱۳۷۱ گالری شرقی دانشگاه کلمبیا نیویورک؛ سومین بینال نقاشی ایران ۱۳۷۶ موزه هنرهای معاصر تهران؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۷۶ گالری گلستان تهران؛ نمایشگاه طراحی ۱۳۷۹ موزه هنرهای معاصر تهران؛ نمایشگاه هنر معاصر ایران ۱۳۸۱ دبی؛ نمایشگاه سنت و مدرنیته ۱۳۸۱ دبی؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۸۳ گالری آریا تهران؛ هنرمندان معاصر ایران ۱۳۸۴ موزه میمارا زاگرب؛ جنبش هنرهای نوگرای ایران ۱۳۸۴ موزه هنرهای معاصر تهران؛ نمایشگاه همراه با شهلا حبیبی و منصوره حسینی ۱۳۸۵ فرهنگسرای نیاوران تهران؛ نمایشگاه رنگ عشق ۱۳۸۸ کاخ نیاوران تهران و… اشاره کرد.
نمایشگاه «تنیده‌گی» جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ از ساعت ۱۶ تا ۲۰ افتتاح می‌شود و تا ۳۱ اردیبهشت ادامه دارد. ساعت بازدید همه روزه از ساعت ۱۱ تا ۲۰ و جمعه‌ها از ساعت ۱۶ تا ۲۰ و گالری یکشنبه‌ها تعطیل است. گالری سهراب در خیابان سمیه، بین مفتح و رامسر شماره ۱۴۲ واقع است.
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد